Deze vrouwen werken aan de energietransitie

‘In 2016 haalde ik ons toenmalige huis van het gas af. Toen waren we de idioten van de wijk, omdat  mensen dachten dat we die investering nooit gingen terugverdienen. Daar gaat het namelijk altijd over als je over energietransitie praat, de terugverdientijd. Hoewel we niet meer in dat huis wonen, is het wel een goede keuze gebleken om het van het gas af te halen. Nu is wel bijna iedereen met de energie bezig, en dan vooral over hoe je kunt besparen. Bij verjaardagen verantwoorden mensen zich ook tegen me, alsof ik van de van de klimaatpolitie ben. Dat ben ik natuurlijk niet. En ik denk ook vaak: je kunt beter een paar mensen hebben die niet helemaal perfect zijn, maar wel wat doen, dan maar een paar mensen hebben die het perfect doen.

Toen ik bezig was om ons huis van het gas af te halen, raakte ik betrokken bij een eigen energiecoöperatie en zo ben ik ook terecht gekomen bij Energie Samen. Wij behartigen de belangen van energiecoörperaties, die met het opwekken van vernieuwbare energie te maken hebben. Dat kunnen kleine coöperaties zijn die honderd panelen op een schoolgebouw leggen of grote coöperaties, bijvoorbeeld de aanleg van een groot windpark. Ik werk voor het cluster wind, zon en flex.

Ik heb een hele gevarieerde achtergrond qua studie en werk. Wat me het meest helpt in mijn werk is mijn minor interculturele communicatie. Ik spreek veel mensen op allerlei niveaus. Van burgers tijdens een buurtbijeenkomst tot een ministerie. Het gaat er dan om dat ik de projecten die uit complexe onderdelen bestaan behapbaar en begrijpbaar maak voor betrokkenen. In het klimaatakkoord staat dat we 50 procent van alle energie die op land wordt opgewekt eigendom moeten maken van de omgeving. Burgers moeten dus wel meegenomen worden in deze projecten. Zij zijn onderdeel van de energietransitie en moeten dus ook weten wat er gebeurt.

Ik help dus energiecoöperaties bij het uitvoeren en neerzetten van hun project. Die hulp kan zijn dat ik een sjabloon deel van een bepaald document of ik koppel mensen aan elkaar. Iets waar ik trots op ben is dat we het afgelopen jaar twee fondsen hebben neergezet om deze initiatieven financieel te ondersteunen. Ik heb de kleine lettertjes mogen schrijven. Deze fondsen zorgen ervoor dat de lusten van de energietransitie beter worden verdeeld, zowel voor grote als kleine projecten. En dat helpt voor draagvlak.

Ook al geloof je niet in klimaatverandering, we zullen toch een oplossing moeten verzinnen dat we gas en olie niet meer uit de grond kunnen halen op termijn. Dat we die oplossing eerlijk en gezond uitvoeren, vind ik belangrijk. De energietransitie gaat lukken als we iedereen erbij betrekken zodat er ook is voor alle knelpunten die we nog gaan tegenkomen. Die gaan we alleen oplossen als iedereen meedenkt.’

Esther Vermolen is manager van het energietransitieteam van de NAM. Na haar studie fysische scheikunde, promoveerde ze in de experimentele fysica. Daarna ging ze als onderzoeker aan de slag bij Shell. Voordat ze naar het energietranisitieteam verhuisde, werkte ze als reservoir engineer voor verschillende gaswinningsprojecten.

‘We kunnen als organisatie iets betekenen in de energietransitie. Met die gedachte begon ik in deze baan. Als energietransitiemanager bij NAM bekijk ik met een klein team van mensen hoe we als organisatie het beste onze eigen activiteiten kunnen verduurzamen. We kunnen daarnaast als organisatie actief bijdragen, want we hebben veel assets en infrastructuur die een rol zouden kunnen spelen in de energietransitie. En we hebben natuurlijk veel kennis van de Nederlandse ondergrond. We kijken naar de haalbaarheid van hergebruik van onze locaties voor de energietransitie. We ontwikkelen of ondersteunen projecten rondom CO₂-opslag, waterstof(opslag) en geothermie.

Ik ben deze functie een beetje ingerold. Ik werkte als reservoir engineer in een originele gassetting. Daarnaast deed ik met een klein team onderzoek naar waterstofopslag, want daarvoor zouden we een bestaand gasveld kunnen gebruiken. Het project waaraan ik werkte werd opgepakt om groter op te zetten. Ik ben toen opportunity manager geworden van dat project en ben later manager geworden van het energietransitieteam.

Hoewel ik het technische werk erg leuk vind om te doen, is dat niet meer het merendeel van het werk. Ik reken nog wel eens fysische modellen door of doe een screening van de velden die we hebben, welke geschikt zouden zijn. Maar het merendeel van mijn werk bestaat nu uit het verbinding leggen tussen projecten, organisaties en locaties. Ik breng vooral mensen samen en werk ideeën uit. En natuurlijk besteed ik ook tijd aan het managen van het team.

Het leukste aan mijn werk is dat we echt iets kunnen betekenen. Het zijn niet meer alleen ideeën, maar we hebben installaties waarmee we ook daadwerkelijk wat kunnen doen. Dat het maatschappelijk relevant is, zie je vooral aan dat er veel beweging is rond het thema energietransitie. Wat vandaag waar is, hoeft morgen niet meer waar te zijn. Er is veel gaande, er lopen veel onderzoeken en er komen dagelijks nieuwe rapporten uit. Daaraan merk je dat wat je doet veel uitmaakt. En mensen zijn snel enthousiast te krijgen voor dit werk.

Ik vind het belangrijk dat we goed voor onze planeet zorgen. Olie en gas hebben we momenteel nog nodig, want we wekken nog niet genoeg hernieuwbare energie op. Door de infrastructuur te gebruiken die we nu al hebben, zoals de bestaande gasleidingen of gasvelden, kunnen we de overgang zo soepel mogelijk laten verlopen. Hopelijk tegen zo min mogelijk kosten voor de maatschappij. Als NAM kunnen we een rol spelen door onze kennis en locaties. Ik vind het mooi om daaraan mee te werken.’